- قصاره الارض (قُ رَ تُلْ اَ)
پاره ای از زمین نیکو خوشتر از روی گیاه و طراوت به اندازۀ پنجاه گز یازیاده از آن. (منتهی الارب). قطعه قصیره من الارض و هی اسمنها ارضاً و اجودها نبتاً قدر خمسین ذراعاً و اکثر. (اقرب الموارد) ، دانه ای که در سنبل بماند بعد کوفتن. (منتهی الارب) (اقرب الموارد)